Drobne dygresje o muzyce...

Przystanek Woodstock to chyba jedno z najbardziej znanych wydarzeń muzycznych nie tylko w Polsce, ale także w całej Europie. Od roku 1995 jego organizacją zajmuje się Jurek Owsiak, oczywiście jako przewodniczący fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Szanuję tego człowieka jak nikogo na tym świecie i uważam, że wszystkie negatywne komentarze na temat jego działalności są bezpodstawne. Robi ogromną pracę dla ratowania życia w naszym kraju i naprawdę chwała mu za to. Wracając jednak do samego Woodstocku to ideą tego festiwalu muzycznego jest przede wszystkim podziękowanie wszystkich wolontariuszom za ich ciężką pracę podczas każdego kolejnego finału fundacji.

Idea jest piękna, a do tego finansowa z pieniędzy pochodzących od wielu sponsorów. Imprezy są zawsze ochraniane nie tylko przez polską, ale także niemiecką policję oraz specjalny Pokojowy Patrol, który tworzony jest przez samego Jurka. Motywem przewodnim festiwalu jest rock oraz muzyka folkowa. Najpiękniejsze w tym wszystkim jest jednak to, że Jurek Owsiak daje tutaj szasnę zaprezentowania się zespołom nowym, mało znanym, które dopiero zaczynają przygodę na rynku muzycznym. Co więcej sam już kilka razy byłem na tym przystanku i naprawdę nie spotkałem się z narkomanią czy szeroko pojętymi libacjami. To wszystko plotki, których celem jest zaburzenie przepięknej idei Woodstocku.

Czy zdajecie sobie sprawę z tego, że Polskie Radio Program I ma już 87 lat? Radio zaczęło nadawać dokładnie 18 kwietnia 1926 roku i do dnia dzisiejszego działa pod tą samą, niezmienioną nazwą. Jeszcze do niedawna było to radio naprawdę dla ograniczonej grupy słuchaczy. Na antenie odbywa się bowiem wiele dyskusji politycznych, naukowych, ale także i o bardziej luźnej tematyce. Dla mnie jednak najlepsze w Radiowej Jedynce jest to z jakim rodzajem muzyki można się tam spotkać. Radio nie promuje tylko największych nowości, ale nieustannie powraca do starych hitów, często takich, których mogą nie pamiętać nawet nasi rodzice.

Mocną stroną są także audycje rockowe, na których fani tego gatunku muzyki naprawdę mogą posłuchać utworów najlepszych, które niejednokrotnie stanowią ikony światowego rocka. Cały problem niestety polega na tym, że niskie zainteresowanie tym radiem powoduje jego stopniową komercjalizację. Rozumiem oczywiście, że skądś trzeba brać pieniądze, ale szkoda, że z roku na rok coraz bardziej ginie ten wyjątkowy duch Radiowej Jedynki, którego nie można znaleźć w żadnym innym radiu. Cóż, w takich właśnie żyjemy czasach, ale mam nadzieje, że audycje rockowe jeszcze długo będą prowadzone na antenie.

Kiedy lubi się muzykę rockową to naprawdę nie można pominąć zespołu Coma, który w naszym kraju robi ogromną karierę. Postanowiłem napisać trochę o tej grupie z tego powodu, że obchodzą oni właśnie swoje dziesięciolecie wydania pierwszej płyty. Tutaj mamy właśnie ciekawostkę, gdyż zespół swoją pierwszą płytę wydał w 2003 roku, a grupa uformowana została, aż 5 lat wcześniej, czyli w roku 1998.

Za co tak bardzo lubię zespół Coma? Głównie za to, że starają się tworzyć naprawdę mocną muzykę rockową, która do złudzenia zdaje się dotykać korzeni tego cudownego gatunku. Ich piosenki w głównej mierze były i są inspirowane zespołem Led Zeppelin, który pomimo, że tworzył muzykę dla poprzedniego pokolenia to jednak mnie osobiście naprawdę bardzo przypadł do gustu. Coma to dla mnie grupa tradycjonalistów, która dzięki swojemu dążeniu do sukcesu i nie poddawaniu się komercji naprawdę robi dobre wrażenie. W dobie sprzedających się zespołów rockowych, które zniżają się często do przyziemnego poziomu oni nadal stoją twardo na nogach i właśnie za to tak bardzo ich szanuję. Wy też lubicie zespół Coma? A może dla Was prawdziwą ikoną współczesnego rocka jest zupełnie inna grupa muzyczna?